Naucz mnie kochać, choć kocham szczerze naucz mnie słów którym uwierzę...

Naucz mnie słów, których nie słyszę,
naucz mnie hałas zamieniać w ciszę.
Naucz mnie kochać, choć kocham szczerze
naucz mnie słów którym uwierzę...
Zagubiona w słowach zagubiona w myśli,
zagubiona we śnie, który mi się przyśni
zagubiona w wierszach między literkami
błądzę po stronach między wierszami.
Przebudzona ze snu do komputera siadam,
w myślach swój wiersz układam
na stronicach piszę co serce czuje
a od tych myśli cały świat wiruje.
Raz jestem w górach, gdzie śniegiem pokryte
stoją dumnie szczyty nigdy nie zdobyte.
To doliną idę zielonymi łąkami
zbierając bukiety z czerwonymi makami.
To wzbijam się jak ptak wysoko
rozpościerając ręce szeroko
jakbym skrzydła a nie ręce miała
i w niebo błękitne się wzbijałem.
Lecz wciąż mi słów brakuje,
by wyrazić to co czuję.
Więc naucz mnie słów takich,
by zazdrościły mi ptaki,
kiedy świergotem budzą słońce
jeszcze zaspane i trochę śpiące.
Za każde słowo, które usłyszę
nowy wiersz dla Ciebie napiszę.
A może słowa, które zapomniałam
już w tym wierszu schowałam?
i jeśli go przeczytasz dokładnie
jego sens odgadniesz... Mój Skarbie :)