Mandalay

Przed pagodą starą w Moulmein, tam, gdzie morza senny brzeg,

Burmańska siedzi dziewczyna i wiem, że wspomina mnie;

Bo świątynny dzwon przyzywa, gdy wiatr w palm korony dmie:

"Wróć tu, wróć, żołnierzu z Anglii, wróć tu, wróć do Mandalay!"

Wróć tu, wróć do Mandalay,

Gdzie flotylli dawnej cień:

Czy nie słyszysz szmeru wioseł, od Rangun po Mandalay?

Na szlaku do Mandalay

Latająca ryba mknie,

A świt wybucha jak burza sponad Chin i niebo tnie!

Jej spódnica była żółta i zielony czepek jej,

Imię miała Supi jo-lat, jak królowa Tihibei.

Pierwszy raz ją zobaczyłem, gdy kurzyła faję białą,

Chrześcijańskie pocałunki marnując na bożka ciało:

Plugawe, gliniane cudo,

Zwane wielkim bogiem Buddą.

Dużo dbała o te bogi, gdy całowałem jej nogi!

Na szlaku do Mandalay...

Gdy mgła wstała z pól ryżowych, a słońce schodziło wolno,

Wyjmowała swoje banjo i śpiewała "Kulla-lo-lo!"

Z policzkiem na mym policzku i ręką na mym ramieniu

Spoglądała na parowce i hathis z pniami w strumieniu.

Słonie ciągną pnie na złoże

W śliskim, szlamistym bajorze.

Gdzie cisza wisi tak ciężko, że człowiek mówić nie może.

Na szlaku do Mandalay...

Ale to już odpłynęło, dawno minął już ten dzień;

Nie kursują autobusy z banku aż do Mandalay.

Tu w Londynie wiem, co znaczy tam przesłużyć dziesięć lat:

"Kiedy raz cię Wschód zawoła, na nicpotem cały świat."

Na nic potem cały świat;

Czosnek pachnie tam jak kwiat,

Jest słońce, palmy, a w górze głos świątynnych dzwonów gra.

Na szlaku do Mandalay...

Chory jestem od zdzierania zelówek o twardy bruk,

A przeklęta słota Anglii budzi febrę, zwala z nóg.

Choć od Chelsea aż do Strandu kucht tuziny za mną gnają

I gadają o miłości, ale o czym to gadają?

Sine, krowie pyski mają.

Boże, o czym to gadają?

Mam smuklejszą, słodszą pannę w piękniejszym, zieleńszym kraju!

Na szlaku do Mandalay...

Płynąć chcę na wschód, za Suez, gdzie jest dobrem każde zło,

Gdzie przykazań brak dziesięciu i pić można aż po dno.

Bo świątynny dzwon przyzywa i tam tylko być już chcę -

Przed pagodą starą w Moulmein, tam, gdzie morza senny brzeg,

Na szlaku do Mandalay,

Gdzie flotylii dawnej cień;

Nasi chorzy tam leżeli, gdyśmy szli na Mandalay!

Na szlaku do Mandalay

Latająca ryba mknie,

A świt wybucha jak burza sponad Chin i niebo tnie!

Rudyard Kipling

Wiersz  w tłumaczeniu Macieja Słomczyńskiego