Podręcznik Mądrości Tego Świata

Jak mówi autor w przedmowie:"Zestawiłem w tym podręczniku niektóre przykazania mądrości, których nauczyłem się w ciągu mojego długiego życia od dawnych mędrców. (...) Z faktu, iż jest się wyznawcą jednej wiary, nie wynika, by nie należało znać innych. Przeciwnie: kto odrzuca jakiś pogląd, powinien wiedzieć, co odrzuca (...) 

Podręcznik Mądrości Tego Świata 

Spis przykazań

v     Bądź, o ile to możliwe, niezależny w czynie fizycznym.

v     Bądź ostrożny w stosunkach z innymi ludźmi.

v     Bądź ostrożny – w swoich sądach.

v     Bądź roztropny.

v     Bądź szczególnie uprzejmy dla ludzi bogatych i możnych.

v     Bądź twoim przyjaciołom wierny.

v     Bądź umiarkowanie solidarny z grupą do której należysz.

v     Bądź uprzejmy.

v     Daj rozmówcy jak najwięcej mówić o nim i jego sprawach.

v     Dawaj innym możliwie mało informacji o sobie.

v     Dbaj o to, aby twoje życie miało zawsze sens.

v     Dbaj o to byś miał jak najwięcej przyjemności i jak i najmniej przykrości.

v     Dbaj o zabezpieczenie twojej przyszłości.

v     Dbaj o życzliwość ludzi.

v     Dbaj przede wszystkim o twoje życie i zdrowie.

v     Do każdego spotkanego człowieka podchodź z uśmiechem.

v     Dopóki go lepiej nie poznasz, uważaj każdego spotkanego człowieka za złośliwego głupca.

v     Dotrzymuj twoich obietnic.

v     Gdy dalsze życie wydaje ci się na pewno i bezwzględnie nieznośne popełń samobójstwo.

v     Gdy grozi ci niebezpieczny spór, uciekaj.

v     Ile możesz tego uniknąć nie mów nikomu rzeczy nieprzyjemnych.

v     Ile możesz unikaj sporów.

v     Jak ognia unikaj sporu z ludźmi mającymi władzę nad tobą.

v     Korzystaj z dóbr i przyjemności umiarkowanie.

 „Cóż milszego niż łono pięknej, kochającej kobiety? Kto zaprzeczy, że mało czynności ludzkich daje tyle radości co wyczyn sportowy? A jednak kobieciarz przesadzający w miłości zniszczy swoje zdrowie, a sportowiec zapominający o odpoczynku długo nie pożyje. Dobre wino pije się małymi łykami. Mądrość uczy, że z przyjemności należy korzystać, ale używać ich z umiarem.”

v     Miej paru przyjaciół.

v     Miej zawsze przed sobą cel do osiągnięcia.

v     Mów sobie codziennie rano: „Świetnie jest”.

v     Myśl i czuj niezależnie od innych.

v     Nie bądź głupi, nie daj się zabić.

v     Nie bój się śmierci.

v     Nie kłam i nie wprowadzaj w błąd, o ile możesz.

v     Nie krytykuj niczyjego narodu, wyznania, zawodu w jego obecności.

v     Nie patrz na siebie w zwierciadle społeczeństwa.

v     Nie popadaj w nałóg.

v     Nie porywaj się na rzeczy, które przekraczają twoje możliwości.

v     Nie przejmuj się tym, na co nie masz wpływu.

v     Nie przywiązuj się zbytnio do nikogo i niczego.

v     Nie przywiązuj wagi do czci i zniewagi, jak długo nie jesteś pewny, że one mogą być bardzo pożyteczne, albo bardzo szkodliwe dla ciebie.

v     Nie rozczulaj się nad sobą.

v     Nie uznawaj za prawdę żadnego twierdzenia tylko dlatego, że jest wydrukowane, albo wypowiedziane w środkach masowego przekazu.

v     Nie uznawaj żadnego zdania bez sumiennego przekonania się o jego prawdzie albo przynajmniej o jego prawdopodobieństwie.

v     Nie wartościuj niepotrzebnie.

v     Nie wierz nikomu dopóki nie przekonasz się, że on zna się na tym, o czym mówi, i że jest prawdomówny.

v     Nie wyrządzaj nikomu krzywdy, gdy cię to nic, albo mało kosztuje.

v     Nie zrażaj sobie ludzi, jeśli możesz.

v     Niech twoja obecność i mowa będzie miła dla partnera.

v     Niech twoim przyjacielem będzie tylko człowiek o wypróbowanej uczciwości i inteligencji.

v     Niech twój rozmówca wie, że się nim interesujesz.

v     Nigdy nie powoduj się strachem.

v     Oddawaj chętnie przysługi, które cię nic nie kosztują, albo kosztują cię niewiele.

v     Odłóż do jutra decyzję w ważnej sprawie.

v     Patrz na siebie, na innych ludzi i na świat okiem przyrodnika.

v     Pochlebiaj rozmówcy.

v     Pojmuj przeciwności jako wydarzenia naturalne.

v     Postępuj tak, abyś był uważany za człowieka, na którym można polegać.

v     Postępuj tak, abyś długo żył i dobrze ci się powodziło.

v     Postępuj zgodnie z twoim własnym ideałem.

v     Powziętą decyzję wykonaj mocno i wytrwale.

v     Poza wyjątkowymi okolicznościami stawiaj twoje życie i zdrowie ponad wszystko inne.

v     Poznaj siebie.

v     Pracuj systematycznie i wytrwale nad zdobyciem życzliwości ludzi, z którymi ci żyć wypada.

v     Przedkładaj samotność nad towarzystwo.

v     Przedkładaj wiele małych przyjemności nad niewiele wielkich.

v     Przy pierwszym spotkaniu obcego nie bądź zbyt uprzejmy.

v     Rządź swoim życiem.

v     Rządź twoją myślą, uczuciami i nastrojami.

v     Sprawdź przed ważną decyzją czy nie bierzesz twoich życzeń za rzeczywistość.

v     Staraj się pojmować środki jako cele.

v     Staraj się przedstawić sobie wypadki przyszłe w sposób przyjemny.

v     Staraj się uważać ludzi, którymi nie masz się zajmować za twory twojej wyobraźni.

v     Staraj się zyskać sympatię każdego spotkanego człowieka.

v     Stosuj się do grupy, w której jesteś.

v     Stosuj się w zachowaniu do otoczenia.

v     Umiej używać małych przyjemności.

v     Umiej żyć w teraźniejszości.

v     Unikaj twierdzeń całkiem ogólnych.

v     Uważaj twój stosunek do innych ludzi za nadzwyczaj ważny dla twojego życia.

v     Używaj chwili.

v     Używaj życia.

v     W każdej sprawie zasięgaj rady ludzi doświadczonych.

v     W miejscach publicznych staraj się być jak najbardziej anonimowy.

v     W okolicznościach mniej więcej równych daj pierwszeństwo członkowi twojej grupy przed obcym.

v     Wyjąwszy gdy chodzi o przyjaciół i bliskich unikaj poufałości.

v     Wykonuj wszystko, co czynisz możliwie najlepiej.

v     Zachowaj pogodę ducha.

v     Zachowuj spokój wewnętrzny.

v     Zachowaj umiar w poglądach.

v     Zachowuj umiarkowanie zasady moralności.

v     Zachowaj we wszystkim umiar.

v     Zajmuj się sprawami, które od ciebie zależą a nie tymi, które od ciebie nie zależą.

v     Zanim coś ważniejszego powiesz albo zrobisz zadaj sobie pytanie: Czy warto?

v     Znajdź codziennie chwilę do namysłu nad sobą.

v     Żyj dla swojego dzieła.

 Cytat z książki:

Ogłaszając rzecz o mądrości narażam się na zarzut, że uczę bezecności i psuję młodzież. Mądrość, o której tu jest mowa, wielce różni się, w rzeczy samej, od tradycyjnej moralności i od chrześcijańskiej bogobojności. Odpowiem, że (pomijając fakt, iż wiele przykazań mądrości znajdujemy w moralności tradycyjnej) chodzi tu o mądrość tego świata, filozoficzną, o której święty Paweł powiedział (I Kor. 1, 20), że: "Chrystus uczynił ją głupią", i że odwrotnie, nauka chrześcijańska jest głupotą w oczach pogan (tamże w 18). Jeśli o mnie chodzi, jestem chrześcijaninem, więc przyznaję się do ewangelicznej głupoty i bynajmniej nie zamierzam zalecać mądrości tego świata.

Ale jeśli tak jest, to dlaczego ogłaszam tę książkę? Dlatego, że z faktu, iż się jest wyznawcą jednej wiary, nie wynika, by nie należało znać innych. Przeciwnie: kto odrzuca jakiś pogląd, powinien wiedzieć, co odrzuca, czym ten pogląd jest i nie żywić złudzeń co do znaczenia wyboru, jakiego dokonał. Otóż wydaje mi się, że zbyt wielu chrześcijan robi sobie iluzje właśnie w tej sprawie i żyje według zasady: "i wilk syty, i owca cała". Chciałem sprowokować ich do myślenia. Taka prowokacja należy do podstawowych zadań filozofa. Książeczka, którą oto oddaję w ręce czytelnika jest książeczką prowokacyjną/

Józef Franciszek Emanuel Innocenty Maria Bocheński OP (ur. 30 sierpnia 1902 w miejscowości Czuszów, zm. 8 lutego 1995 we Fryburgu, Szwajcaria), starszy brat Adolfa Marii, Aleksandra i Olgi, logik i filozof, sowietolog, dominikanin (imię zakonne Innocenty).

 Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie (1920) jako ochotnik brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, walcząc w 8 Pułku Ułanów. Od 1920 studiował prawo na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, po dwóch latach przeniósł się do Poznania, gdzie przez 4 lata studiował ekonomię i ekonomię polityczną pod kierunkiem m.in. Floriana Znanieckiego i Czesława Znamierowskiego. Podczas studiów był związany z ugrupowaniami monarchistycznymi. W 1926, podczas przewrotu majowego, opowiedział się po stronie legalnego rządu. W tym samym roku, za namową o. Jacka Woronieckiego, wstąpił do seminarium duchownego w Poznaniu (święcenia kapłańskie otrzymał 6 lat później), a w roku następnym wstąpił do nowicjatu Zakonu Kaznodziejskiego św. Dominika, mimo iż uważał się jeszcze za agnostyka. W latach 1928-1931 studiował filozofię w uniwersytecie we Fryburgu. Następnie odbył studia teologiczne w Rzymie, które ukończył z tytułem doktora. Od 1934 uczył logiki na Collegium Angelicum w Rzymie (w latach 1934 - 1940 był tam profesorem). Uczestniczył w kampanii włoskiej i bitwie o Monte Cassino (1944). Dwukrotnie (w 1932 i 1934) brał udział w Międzynarodowych Kongresach Tomistycznych. W 1938 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy Z historii logiki zdań modalnych.

W czasie II wojny światowej był kapelanem Wojska Polskiego w 80. Pułku Piechoty z Samodzielnej Grupy Operacyjnej Polesie generała Franciszka Kleeberga podczas kampanii wrześniowej (brał udział w bitwie pod Kockiem) oraz w II Korpusie we Włoszech, m.in. pod Monte Cassino.

Od 1945 profesor filozofii współczesnej na uniwersytecie we Fryburgu, gdzie w latach 1964-66 był rektorem; kierownik Instytutu Europy Wschodniej (Osteuropa-Institut in Freiburg) we Fryburgu, redaktor czasopisma "Studies in Soviet Thought" i serii wydawniczej "Sovietica".

Znany z niespożytej energii i niekonwencjonalnych form zachowania; mając już prawie 70 lat, uzyskał dyplom pilota.

Bezkompromisowo ganił intelektualistów kolaborujących z komunizmem (nazywał ich "zgniłkami"), a po 1989 domagał się nie tylko konsekwentnej dekomunizacji, ale również eliminacji z życia politycznego "lizusów, ludzi bez charakteru, bez kręgosłupa". Pod koniec życia ogłosił Wspomnienia (Kraków 1993), a także "prowokacyjny" i "wielce różniący się" (jak sam przyznawał) "od tradycyjnej moralności i chrześcijańskiej bogobojności" Podręcznik mądrości tego świata (Kraków 1992) z pierwszym i naczelnym przykazaniem: "Postępuj tak, abyś długo żył i dobrze ci się powodziło".

W 1990 Uniwersytet Jagielloński przyznał mu tytuł doktora honoris causa.

W czasie swojego życia wielokrotnie zmieniał poglądy filozoficzne. W młodości był zadeklarowanym kantystą, później został zwolennikiem tomizmu. Starał się łączyć filozofię analityczną z tradycją scholastyczną, z czasem jednak coraz bardziej zbliżał się do zagadnień filozofii analitycznej. Krytyk oświecenia i pozytywizmu, które obwiniał o bałwochwalczy kult rozumu i bezzasadną wiarę w stały postęp ludzkości oraz pewność wyników nauk przyrodniczych, jak również filozofii nowożytnej, której zarzucał nienaukowy charakter, zajmowanie się pseudoproblemami i, często, operowanie bełkotem. J. M. Bocheński był wybitnym znawcą logiki średniowiecznej i logiki formalnej.

Ideologię marksistowską uważał za jeden z groźniejszych zabobonów XX wieku. W latach 1955-56 uczestniczył w procesie Komunistycznej Partii Niemiec, który toczył się przed Trybunałem Konstytucyjnym w Karlsruhe (ostatecznie stronnictwo zostało zdelegalizowane).

W dziedzinie ekonomii J.M.Bocheński opracował logiczną analizę współczesnego przedsiębiorstwa. W tej analizie wyodrębnił czynniki zewnętrzne mające wpływ na działanie przedsiębiorstwa, a przede wszystkim wyeksponował rolę przedsiębiorcy, którego inwencja, pracowitość i zaangażowanie warunkują rozwój przedsiębiorstwa. Podał rozróżnienie przedsiębiorcy od kapitalisty (uznał, że zwykle są to różne osoby). W dziedzinie filozofii opracował pojęcie Autorytetu.

Podał rozróżnienie na Autorytet epistemiczny i Autorytet deontyczny.

Źródło:

http://www.scribd.com/doc/3764774/J-M-Bocheski-Porcznik-mdroci-tego-wiata

http://haggard.w.interia.pl/jmbochenski.html
http://www.mysl.pl/?m=5&art_id=64&more=more
http://www.facebook.com/group.php?gid=117736181579782&ref=ts
http://www.polskieradio.pl/8/195/Artykul/166388,Alfabet-filozofow-O-Jozef-Maria-Bochenski