Pytania zadawane sobie

 

Co treścią jest uśmiechu 

i podania ręki? 

Czy nigdy w powitaniach 

nie jesteś daleka, 

tak jak bywa daleki 

człowiek od człowieka, 

gdy wyda sąd niechętny 

pierwszego wejrzenia? 

Czy każdą dolę ludzką 

otwierasz jak książkę, 

nie w czcionce, 

nie w jej kroju 

szukając wzruszenia? 

Czy na pewno, czy wszytko 

odczytujesz z ludzi? 

Wymijające słowo 

dałaś w odpowiedzi, 

pstry żart w miejsce szczerości - 

jak obliczysz straty? 

Nieziszczone przyjaźnie, 

lodowate światy. 

Czy wiesz, że przyjaźń trzeba 

współtworzyć jak miłość? 

Ktoś w tym surowym trudzie 

nie dotrzymał kroku. 

A czy w błędach przyjaciół 

twej winy nie było? 

Ktoś żalił się i radził. 

Ile łez obeschło, 

zanim przyszłaś na pomoc? 

Współodpowiedzialna 

za szczęście tysiącleci - 

czy nie lekceważysz 

pojedynczej minuty 

łzy i skurczu twarzy? 

Czy nigdy nie wymijasz 

cudzego wysiłku? 

Stała szklanka na stole 

i nikt jej nie spostrzegł, 

aż dopiero gdy spadła 

nieuważnym potrącona ruchem. 

Czy w ludziach wobec ludzi 

wszystko jest najprostsze?

Wisława Szymborska "Pytania zadawane sobie" (1954)

Obraz :  Tomasz Alen Kopera